JACEK  ANTOSIK

OJCZYZNA

        Trudno uwierzyć w Naród
burzący ołtarze swoje
                             pomniki rozbijający -- własnoręcznie --
      wycinający drzewa święte 

Obecny 

                  Odchodzący 

                               Osaczany

                                              Oszukiwany

                                -- cyklicznie --

                                            owszawiany

                                                              -- bezkarnie -- 

                                                                               Naród

-- z wznawianymi kreacjami inercji
minorum gentium


Wahający się 
krygujący 
50 na 50
w obawach czczych
niejednoznaczny co do zasad
-- Sprawiedliwych --
upominający się milcząco
o nową grozę w podręcznikach
wszak -- wyschły już dawno stare zagony krwi


milczą już nawet nadworni poeci
-- w chwili ważkiej --
zastępy
ulicznych handlarzy

idzie czas trudny dla chorych na rozwagę 
wystawiają na aukcjach
zda się
zegarki z niepotrzebnym już czasem


i  Bogów pogodzić się nie da
by Oni Wszyscy -- jak należy 

                          -- po ludzku

i żeby Bogowie się stali
jak Cudem -- Napotkani
                                 Ludzie Wspaniali 


spalimy się kiedyś wspólnie 
                                      w tym tyglu
by  nie było nienawiści


więc i zwycięzców


Trudno uwierzyć w Naród
                                             tak trudno
                               tak
                                aż

                                 jak
                                       Nadzieję
                                       -- utracić

_________________________________________

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE